Dag 22 naar Rome (65 km.)

De airco op de kamer zorgt er voor dat je onder je dekentje kruipt. Ik heb schandalig lang geslapen. De wekker stond op 6:45 en ik ben om 8:45 wakker geworden. Geen wekker gehoord. Ik heb Formule 1cafe dat om 22:30 begint niet meer gezien. Ik heb dus meer dan 10 uur geslapen. De receptionist maakt zich bezorgd en laat weten dat het wel 38 graden kan worden en je beter in het hotel kunt blijven. Dat is gezonder zegt hij. Maar natuurlijk luister ik niet naar die rare praatjes. Ik ben tenslotte een lange afstandfietser. En fiets na een ontbijtje te hebben genoten om precies 10 uur weg. Zo laat ben ik nog nooit begonnen.

Het is inderdaad al snel warm maar ik heb er weinig last van. Wel besluit ik niet meer dan anderhalf uur te fietsen en dan een drinkpauze inlassen. Van 1 tot 2 neem ik in Montagnana een uurtje middagpauze om te eten. Je spreekt het uit als Montananja. Ik zit in de oude binnenstad op het plein te genieten. Het is warm maar ik zit in de schaduw en het waait een beetje. Precies goed allemaal. Ik bestel een rijke salade. Tenminste dat zegt het meisje. Een rijke salade. Nou ik moet zeggen een groter bord salade heb ik nooit gezien. Ik heb toch nog steeds een probleem met het vertalen want ik dacht dat ik een schaaltje yoghurt bestelde. Ik kreeg echter een plat schaaltje met daarop yoghurt, gesneden plakjes banaan aan de linkerkant en een soort platte granola aan de rechterkant. Alles overgoten met honing. Toen bedacht ik om het hele spul maar over de salade te gooien en te mixen. Beste idee van de dag want het was echt heerlijk.

Ik heb hier heerlijk gegeten met een prachtig uitzicht zoals je kunt zien.

Montagnana is beslist een bezoekje waard. Ook deze stad heeft nog nagenoeg de hele stadsmuur staan.

Na de pauze heb ik nog 25 km. gefietst en toen ik 62 km. op de teller had staan ben ik tijdens een drinkpauze een hotel gaan zoeken. Dat vond ik 2,5 km. verderop in Badia Polesine. Weer een prachtig hotelletje en ja hoor, met airco. Een mooie, warme dag zonder klimmetjes. 

Nog even dit; ik begin een routine te krijgen. Een fietsroutine. Er is geen twijfel meer of ik het wel haal. Ik pak na het ontbijt mijn spullen in en vertrek ongeacht het weer of wat dan ook. Ik ga gewoon fietsen en waar de volgende overnachting is zie ik wel. Het fietsen is nu gewoon mijn dagtaak en ik vind het erg leuk en zou nergens anders willen zijn. Mocht mijn fiets het begeven koop ik gewoon een andere. Ik maak het af. Hoop enkel dat ik gezond blijf. Dank je wel mijn lief dat je me deze reis zo van harte gunt.

Een prettige avond gewenst.