Dag 19 naar Rome (52 km.)

Het lijkt niet veel wat ik vandaag gefietst heb, en dat is eigenlijk ook wel zo. Het hotel serveerde pas ontbijt vanaf 8:30. Dat is veel te laat want dat is normaal de tijd dat ik op mijn fiets wil zitten. Maar er was een paar dagen geleden een zaadje geplant in mijn hoofd. Er moest een manier zijn om die fiets handelbaarder te maken met wind en in de  heuvels. Ik zit nu in Trento omdat ik daar een fietsenmaker vond die met me wilde praten. De fietsenmakers die ik inmiddels bezocht heb wisten me te vertellen dat ik deze fiets niet kan aanpassen. Einde gesprek. In Trenta liet de goede man me uitspreken en ging vervolgens onderdelen zoeken. Ik heb namelijk een fiets met 27 versnellingen en met de verkeerde maat tandwielen. Ik heb deze fietsenmaker gevraagd om een versnellingssysteem te maken waar een paar versnellingen het gewoon niet van doen. Hier laat ik het maar bij anders wordt het een erg technisch verhaal. Het zou moeten kunnen zei hij maar het is dan wel een gehandicapte fiets lachtte hij. Maar hij dacht ook dat het wel werkte, of in ieder geval dat het stukken beter zou gaan.

De fietsenmaker zei dat hij morgen klaar zou zijn. Ik vroeg om spoed omdat me dat anders weer een vakantiedag zou kosten. Hij gaat het proberen met in het achterhoofd dat het ook kan mislukken. Nu dus maar afwachten of het gaat lukken.

Zoals gewoonlijk weer een geweldige fietsdag gehad, ook al was het een beetje kort. Gewoon een halve dag tussen die majestueuze bergen gefietst. Wietse en Eveline ik raad jullie aan om via Oostenrijk Italië binnen te komen. Dit is echt meer dan prachtig om zo naar de meren te rijden. 

Ik werd deze ochtend onder het fietsen aangesproken door een Nederlander die naast me kwam fietsen. "Jij komt uit Nederland, dat zie ik aan je fiets". Goed gezien grapte ik, normaal is hij schoner en dan had je het niet gezien. Nee zei hij, een Koga kom je alleen in Nederland tegen. Wat blijkt, is hij in dezelfde wijk opgegroeid als ik. Hij was van dezelfde  leeftijd maar woonde 2 straten verder. Vreemd ik had hem nooit gezien en we deelden dezelfde herinneringen aan Jagershoef, onze buurt. 2 straten verder en ik kon hem niet. Typisch ik meende dat ik een zeer grote vriendenkring had. Leuk toch, fiets ik in Noord Italië en dan kom ik iemamd uit de straat tegen. 

Natuurlijk reed hij met een vriend en op de beste mountainbike die je kan verzinnen. Hij had met me te doen omdat ik zo moest werken om vooruit te komen. Hij wist er ook alles van en stelde voor om bij het Gardameer mijn fiets of in het meer te gooien of deze in te ruilen. Hij wist een adresje wat hij het fietsparadijs noemde. Kijk daar heb je iets aan. Op zulke adviezen zit ik te wachten. Ik vertelde hem dat ik 5 jaar gespaard had voor deze reis en dat de fiets het koopje was geweest waardoor het een jaar eerder kon. Hij keek me een hele tijd aan omdat hij zich een beetje lullig voelde natuurlijk maar toen begonnen we allebei te lachten. Ik vertelde van mijn plan in Trento en hoopte dat dat zou werken. We kletsten nog wat en namen afscheid. 

Nu zit ik in een cafeetje te schuilen en dit te schrijven en het regent pijpenstelen.

Ik voel me er wel goed bij want hier gaan ze mijn halve fiets verbouwen voor 205 euro. Ik vreesde het ergste want in de winkel stonden fietsen van vele duizenden euro's. Het viel dus mee. Morgen laat ik weten of het een enigszins succesvolle ingreep was. Ik wens jullie een prettige avond.