Dag 17 naar Rome (62 km.)

De dag goed begonnen. Lekker ontbijtje en om kwart voor negen op pad. Nadat ik 5 km. had gefietst belt de eigenaresse van het hotel waar ik overnacht had. Ik was mijn fietshelm en mijn mooie regenjas vergeten. Ben ik toch maar weer omgekeerd en alles op gaan halen. 

Dus vertrok ik om kwart voor 10 voor de tweede keer. Het is een mooie fietsroute. Eerst langs Lago Di Resia en dan nog een meer waar ik aan de andere oever moest gaan fietsen. Lago Di Resia is een stuwmeer en in 1920 nadat Zuid Tirol bij Italië was gevoegd. Kreeg iederen die hier woonde de opdracht om te maken dat ze wegkwamen want het dal werd onder water gezet. Met een minuscule vergoeding, maar voor de meeste mensen helemaal geen vergoeding,  zijn ze vertrokken. De meeste mensen zijn niet in Italië gebleven en hebben het land verlaten. Als triest monument staat er nog een kerktoren in het meer.

Hierna heb ik voor het eerst op de fiets een afdaling van 7 km.  meegemaakt. Best wel spectaculair moet ik zeggen. Nog nooit electrische waarschuwingsborden gezien voor fietsen dat je te snel afdaalt. Waarschuwingsborden voor fietsen voor hellingen van 10-20%. Ik durfde maar tot ten hoogste 45 km/u. af te dalen. Al het gewicht van mijn bepakking zit achterop en als je te hard gaat kan je gaan slingeren, het voelt in ieder geval niet meer stabiel. Alles bij alles helemaal te gek. Halverwege in een geweldig bergdorpje op een terrasje gezeten. Een rustdag is heerlijk maar hier kan maar weinig tegenop. Ik ben gewaarschuwd om beter geen leidingwater te drinken. Beter gewoon uit bronnen drinken die je hier veel tegenkomt. Hieronder een foto van een waterbron verwerkt in een kunstwerk en een gebed van paus Leo om ons te beschermen tegen de duivel.

De reis verloop voorspoedig tot een uurtje of 12. Toen begon het te waaien. Echt flink waaien zodat je heel stevig moest trappen in een lage versnelling om toch nog 15 km/u te halen. Best vermoeiend, wat soms ook wel weer goed gemaakt werd met hele lange fietspaden die zachtjes daalden. Dan voelde het net of je de wind in de rug had. Jammer want dit waren de fietspaden waarop behoorlijk snelheid kon maken en die goed geasfalteerd waren. Maar ja, beter dan aleen maar zwaar tegen de wind in trappen. 

De omgeving is geweldig mooi, echt heel mooi. Ik ben hier wel eens in deze omgeving geweest en vond het toen ook prachtig. 

Om half drie ben in in Goldrain. Echt een Italiaanse naam dacht ik. Maar dan wordt ik er weer aan herinnerd dat dit nog steeds Zuid Tirol is. De Italiaanse naam is Coldrano. Hier heb ik er echter wel genoeg van voor vandaag. Het lijkt wel of de wind steeds harder wordt. Ik heb 62 km. op de teller staan en vind het een redelijke afstand. Ik zit in Coldrano op een terrasje en zoek een hotel.

Hier 750 meter terug heb ik een kamer kunnen boeken met ontbijt maar ook met een zwembad. De eerste keer dat me dat gelukt is deze reis. Dus over een kwartiertje ga ik inchecken en dan hoop ik dat het zwembad er nog is. Dat er geen Salmonella is uitgebroken of dat er voetschimmel heerst. Steeds als ik iets leuks zie bij een hotel dan is het door Covid gesloten, wordt het verbouwd of is het net afgebrand. Wel werd er volop mee geadverteerd en krijg je dit pas te horen als je al betaald hebt. Vooralsnog het voordeel van de twijfel en ga ik zwemmen vandaag. Misschien kan ik wel een wasje doen in het zwembad. Of zou dat te ver gaan?

Als bewijslast dat het verschrikkelijk stormde en ik wel moest stoppen voor vandaag, voeg ik hiervan een filmpje toe. Je moet helemaal naar beneden scrollen naar laatste video. Nog een prettige dag gewenst. Ik laat morgen wel horen hoe het zwembad was.