Dag 10 naar L'Echelle

10 augustus 2020 - Rocroi, Frankrijk

Deze ochtend vertrek ik pas om half negen. Dit omdat ik pas om 5 uur vanmiddag terecht kan op mijn overnachtingadres. Vanacht had ik dus ook een particulier woonhuis. Hier werden kamers met badkamer en met eten en drinken aangeboden. Persoonlijk vind ik het wat minder omdat je toch fatsoenshalve nog uitgebreid hoort na te tafelen. Daar had ik nu wel geluk mee want er was ook een Spaanse dame te gast. Zij sprak heel goed Engels, dus we hebben leuke gesprekken gehad. De heer des huizes was er stellig van overtuigd dat Vlamingen wel degelijk Frans spraken maar dit opzettelijk niet deden. De Spaanse gast wist hem er toch ten lesten van te overtuigen dat dit niet zo was. Zo zie je maar wat een zooitje dat België is. Dit is namelijk ook de mening van de meeste Franstaligen en de Nederlands sprekenden denken ook op die manier over de Franstaligen. Dit probleem blijft nog heel wat generaties actueel.

Maar goed, ik ga lopen en ik hoef slechts 20 kilometer (echt waar). Aangezien mijn gemiddelde op ongeveer 4 kilometer per uur ligt moet me dat in 5 loopuren wel lukken. Achillespees blijft problemen geven. Ik hoop dat dit komende week enigszins zal gaan stabiliseren.  Ook hoop ik dat ik een barbier tegenkom. Het wordt tijd om dit nieuw verworven baardje en dit oude hoofd enigszins te laten fatsoeneren. Vandaag heb ik er alle tijd voor.

HET IS AFGELOPEN MET DE CAMINO

Ik ben gisteren heel vervelend gestruikeld in het bos. Heb daar heel veel pijn gehad in mijn rechter kuit en achillespees. Na een kwartiertje rust zakte de pijn en ben ik verder gegaan. Vandaag trap ik weer in een onbeduidend gaatje en weer een flinke pijnscheuten in kuit en achillespees. Met de grootste moeite de laatste kilometers naar mijn slaapadres gemaakt. Toen ik uit de douche kwam zag ik wel dat het niet goed zou komen. Mijn been is flink ontstoken en ik kan eigenlijk niet meer lopen. We zijn meteen naar een arts gegaan en die bevestigde mijn vermoedens. Stoppen. 

Ik moet me in Nederland laten behandelen en daarna zou ik mijn wandeltocht kunnen hervatten. Ik weet niet wat ik er van moet denken maar heb zwaar de smoor in. Hoe het verder gaat weet ik ook niet. Voor nu is dit dus het voorlope einde van dit verhaal en mijn Camino. Dank je wel voor jullie belangstelling. Ik zal op Facebook eventuele nieuwe ontwikkelingen wel delen.

7 Reacties

  1. Elly Smetsers:
    10 augustus 2020
    Beterschap Nico.
  2. Brigitte Birnbach:
    10 augustus 2020
    Gute Besserung Nico.
  3. L Mellink-Coenradi:
    10 augustus 2020
    Wat zuur Nico. Hoop voor je dat je snel opknapt en hem dan toch af kunt maken. Nu eerst goed voor jezelf zorgen.
  4. Wilma Bokhove:
    10 augustus 2020
    Och wat jammer voor jouw.
    Heel erg veel beterschap en hopelijk ga je de tocht ooit nog afmaken. Ik heb enorm genoten van de verslagen die je iedere dag met ons deelde. Dikke knuffel
  5. Fred Mellink:
    10 augustus 2020
    Heel jammer deze 'valse start'. Hopelijk is een herstart binnenkort mogelijk. Je moet er ook plezier aan kunnen beleven en niet elke dag afzien.
  6. Eveline Jansen:
    10 augustus 2020
    Aah neeh, not, niet! Wat balen, zwak uitgedrukt! Sterkte Nico en een goed/volledig herstel gewenst zodat je het later weer op kunt pakken. Dikke kus Xxx
  7. Wil:
    10 augustus 2020
    Dat is wel heel jammer voor je zeg, maar je gezondheid gaat voor.
    Hoe kom je nu thuis?